Wettelijke rente is de rente die een schuldeiser op grond van de wet kan vorderen van een schuldenaar die nalatig is in het voldoen van een geldsom (onbetaalde nota, aflossing termijnbedrag, huur etc).

Sinds 1 december 2002 bestaan er twee soorten wettelijke rente:

-  wettelijke rente ex artikel 6: 119 BW die geldt voor alle transacties waarbij een particulier of consument is betrokken (niet-handelstransacties). Als de schuldenaar niet op tijd betaalt, mag de schuldeiser wettelijke rente in rekening brengen over de verzuim periode, berekend vanaf het tijdstip van verzuim tot aan de dag van voldoening. De wettelijke rente bedraagt (per 1 januari 2024) 7% (op jaarbasis).

Kort gezegd: de wettelijke rente voor niet-handelstransacties is de rente van 4% voor alle overeenkomsten met particulieren of consumenten.

-  wettelijke rente ex artikel 6: 119a BW die van toepassing is op transacties tussen ondernemingen en overheidsinstanties of tussen ondernemingen en overheidsinstanties onderling (handelstransacties). Handelstransacties vinden plaats tussen ondernemingen en overheidsinstanties of tussen ondernemingen onderling, onverminderd natuurlijke personen die handelen in de uitoefening van een beroep of bedrijf, en overheidsinstanties onderling. De wettelijke rente voor handelstransacties wordt steeds voor een half jaar bepaald. Als de schuldenaar niet op tijd betaalt, mag de schuldeiser wettelijke handelsrente in rekening brengen over de verzuim periode, berekend vanaf het tijdstip van verzuim tot aan de dag van voldoening. De wettelijke rente bedraagt (per 1 januari 2024) 12,5% (op jaarbasis).

Kort gezegd: de wettelijke rente voor handelstransacties is de rente van 12,5% voor alle overeenkomsten met bedrijven en overheidsorganisaties.